کد مطلب:188850 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151
امیدواری به غفران الهی
از امام باقر (ع) نقل كرده اند كه فرمود:
در روز قیامت، بنده ای را در برابر محكمه ی الهی نگاه می دارند، فرمان می رسد كه او را به سوی آتش ببرید و در دوزخ افكنید!
گنهكار، می گوید: خداوندا به عزتت سوگند، گمان من به تو، هرگز چنین نبود (به
[ صفحه 283]
او گفته می شود: پس تو چه گمان داشتی؟).
گنهكار می گوید: امید من آن بود كه مرا خواهی بخشید.
خداوند می فرماید: اكنون تو را بخشیدم.
امام باقر (ع) در ادامه ی این حدیث فرموده است:
به خدا سوگند این گنهكار در دنیا یك لحظه هم خوش گمان به خداوند نبوده است زیرا اگر او امیدوار به رحمت حق بود، كارش به آن مرحله نمی رسید كه او را راهی دوزخ كنند. [1] .
در روز قیامت، بنده ای را در برابر محكمه ی الهی نگاه می دارند، فرمان می رسد كه او را به سوی آتش ببرید و در دوزخ افكنید!
گنهكار، می گوید: خداوندا به عزتت سوگند، گمان من به تو، هرگز چنین نبود (به
[ صفحه 283]
او گفته می شود: پس تو چه گمان داشتی؟).
گنهكار می گوید: امید من آن بود كه مرا خواهی بخشید.
خداوند می فرماید: اكنون تو را بخشیدم.
امام باقر (ع) در ادامه ی این حدیث فرموده است:
به خدا سوگند این گنهكار در دنیا یك لحظه هم خوش گمان به خداوند نبوده است زیرا اگر او امیدوار به رحمت حق بود، كارش به آن مرحله نمی رسید كه او را راهی دوزخ كنند. [1] .
[1] عن ابي جعفر (ع) قال: يوقف عبد بين يدي الله يوم القيامة فيأمر به الي النار فيقول: لا و عزتك ما كان هذا ظني بك (فيقول: ما كان ظنك بي؟) فيقول: (كان) ظني بك ان تغفرلي، فيقول: قد غفرت لك، قال ابوجعفر (ع): اما والله ما ظن به في الدنيا طرفة عين، ولو كان ظن به طرفة عين ما اوقفه ذلك الموقف لما رأي من العفو. المحاسن 25؛ بحار 70 / 387.